İhmal kelimesine hemen hemen hepimiz aşinayız. Kelime anlamı olarak çok az ilgi ve saygı göstermek yada ilgisiz davranıp yalnız bırakmak görmezden gelmek gibi anlamlara gelebilir. Çocuk ihmali ise 18 yaşın altındaki çocukların ya da ergenlerin fiziksel ve psikolojik sağlıkları ve gelişimleri için temel olan beslenme, korunma, sevgi, gözetim, eğitim ve yol gösterilmesi gibi gereksinimlerinin yeterince karşılanmamasıdır. Genel olarak fiziksel ve duygusal ihmal olarak ikiye ayrılır. Fiziksel ihmal gözlemlenebilir. Soğuk havalarda mont giymemiş ya da kıyafetleri yeterince temizlenmemiş bir çocuğa fiziksel olarak ihmal edilmiş diyebiliriz. Fakat duygusal ihmal görünmezdir, yapılandan çok yapılmayanla ilgilidir. Çocukluk resminin kendisi değil resmi oluşturan arka plandır. Çocuğun evindeki insanlar ya da etrafındaki insanlar tarafından önemsenmemesi, dikkate alınmaması, yok sayıldığı bir ortamda büyümesidir.
Duygusal ihmal
Bir çocuğun Sevgi ve saygı görme, duygularının anlaşılması, sosyalleşme, kuralları öğrenme ve uygun uyum becerilerini edinme gibi duygusal ihtiyaçlarının süreğen bir biçimde göz ardı edilmesi ya da karşılanmaması duygusal olarak ihmal edilmesidir. Duygusal ihmal; olmamış olanın travmasıdır. Çocuklara yapılan kötü muamelenin en yaygın şeklidir. Sessiz ve görünmez olduğundan çoğunlukla hafife alınır ve yeterince dikkat çekmez fakat çocuğu yok saymak, küsmek, görmezden gelmek gibi davranışlar çocuğun sevgisiz ve yetersiz hissetmesine sebep olur. Sürekli tetikte olma ve karşıdakini memnun etme çabasına yöneltir. Sürekli buna maruz kalmak , karşıdakini memnun etmek için yaşayan bir birey olmalarına sebep olur. Kendilerine sevgi duyma ve diğerleriyle duygusal bağ kurma yetenekleri yeterince gelişmez bu yüzden bunu kendilerine de yaparak kendilerini de ihmal ettikleri gibi kendi çocuklarına da yaparak nesilden nesile de aktarırlar. Ayrıca boşluk hissi, bağımlı olma korkusu, kendine yönelik öfke ve suçlama, yüksek mükemmeliyetçilik , düşük özsaygı, hislerini ifade etme güçlüğü gibi bir çok semptom geliştirirler. Duygusal olarak ihmal edilmiş çocuklar yetişkin bir birey olduklarında çocukluklarını mutlu ve endişesiz olarak hatırlarlar. Problemleri konusunda suçlayacak hiçbir faktör belirleyemezler. Bu yüzden sadece kendilerini suçlarlar.
Kusursuz ebeveynlik
Elbette kusursuz ebeveynlik ve kusursuz çocukluk yoktur. Her ebeveyn zaman zaman yorgun, huysuz, stresli, dikkatsiz ya da sıkılmış olabilir zira gerçek zarar ebeveynlerin büyüyen çocuklarının duygusal ihtiyaçlarına karşı sağır ve kör oldukları önemli anların toplamından ibarettir. Bazı ebeveynler bunu sadece kriz anlarında yaparken bazıları sürekli olarak yapar. Çocuklukta duygusal ihmal, çocuk istismarının en sessiz ve görünmez konusudur. Çocuk istismarı gibi görünür bir yara ve iz bırakmadığı için ne yazık ki istismar kadar çok dikkat çekmez fakat en az istismar kadar zararlıdır.
